kilka wątków

Dzisiaj muszę poruszyć kilka wątków. Sprawa oszczędzania nie jest już dla mnie tutaj żadną nowością. Potwierdziła się kolejna z moich tez: Chytrość i chciwość wracają z podwójną siłą.

Kilka dni temu zepsuł się babci komputer do czytania. Córka zadzwoniła do firmy informatycznej, a Ci oszacowali naprawę na 100 euro wraz z kosztami dojazdu. Przez cały tydzień babka marudziła, biadoliła, że takie duże koszty, że dzisiaj ludzie to nie mają wstydu. Z biednych ściągają zamiast z bogatych itp. Przed południem zawitał do nas pan złota rączka. Rachunek wystawił na 210 euro. Wniosek: podwójna siła + 10 euro. Nic nie ma dzisiaj za darmo. Chce być cywilizowanym człowiekiem, musi zapłacić. Sprzęty elektroniczne nie będą funkcjonować wiecznie, jak jej się wydaje.

Drugim wątkiem jest dziękowanie za posiłek. Jestem już 3 tydzień i żadnego dnia nie usłyszałam od niej słowa; dziękuję, było smaczne. Czekając aż skończy jeść obiad, zastanawiałam się z czego wynika brak mówienia przez nią tego magicznego słowa, którego uczą się dzieci już od najmłodszych lat. Doszłam do wniosku, że albo do tej pory nic nie było smaczne albo nikt ją tego nie nauczył. Jeszcze jest inna, mniej poważna diagnoza. Być może jest zazdrosna, że ktoś gotuje lepiej od niej. Wszystkie te niemieckie babcie z którymi miałam do czynienia uważają się za najlepsze kucharki świata. Jeśli jednak mają już coś ugotować, to albo zajeżdża to starodawnym, staroświeckim kucharzeniem albo w ogóle nie smakuje. Mojej bohaterki specjałem są Szpecle- polska zacierka. Szczyci się ciągle, że to typowy makaron Szwabów- regionu na południu Niemiec. Podobnie jak maultaschen. To z kolei nic innego jak biała kiełbasa z przyprawami otoczona ciastem pierogowym w formie prostokątnych torebek. Czym tu się chwalić?

Babcia ma mnóstwo znajomych. Ciągle ktoś do niej przychodzi, dzwoni. Na pewno powodem tej sympatii jest jej życzliwość, zainteresowanie podczas rozmowy i przede wszystkim nie narzekanie. Mogą być też prezenty, którymi obdarowuje przybyłych gości. Ostatnio musiałyśmy upiec 4 blachy małych bezsmakowych ptysiów. Zaznaczyła, że popakuje je w małe torebki i rozda gościom. Na pewno się ucieszą i zjedzą zanim jeszcze dojdą do domu. To się nazywa przyjaźń!

Są pewnie takie momenty, sytuacje kiedy nie możecie czegoś w żaden sposób zaakceptować.(Jeśli coś teraz przegryzacie, proponuję przestać). Mam tutaj na myśli np. wrzucanie przez babcie protezy do szklanki, dłubanie w nosie, obgryzanie paznokci, kichanie nie zasłaniając buzi, pierdzenie w drodze na zakupy (tutaj przypomina mi się od razu babcia hitlerówka, która przechodząc 100 metrów wystrzeliła 45 bąków)... itp. Najgorzej jest zawsze przy jedzeniu. Pewnie każda z Was ma swój słaby punkt. Moim jest oblizywanie przez babkę noża przy jedzeniu. Nie mogę na to patrzeć. Mam wrażenie, że sobie zrobi krzywdę, zwłaszcza kiedy na nożu pozostały resztki dżemu.